Lakki, Evros Marina, Leros, 1 t/m 13 oktober 2023.
Omdat we verwachten dat het weleens druk kan worden met boten, die net als wij binnen willen zijn voordat er weer hardere wind komt, vertrekken we rond 8 uur uit Scala, Patmos. We zetten het voorzeiltje en zeilen voor de wind richting Leros. We hebben ons vooraf aangemeld tussen twaalf en twee. Na een leuke zeiltocht melden we ons rond twaalf uur aan bij de marinero. We zijn niet de enige die hopen op een goed plekje, we liggen wel ruim een half uur te wachten voordat wij aan de beurt zijn. Zoals verwacht is het bijna kompleet vol. Wat een mazzel, er is nog een plekje aan onze favoriete steiger, helaas aan de zuidkant. Met een beetje duwen en trekken manoeuvreert Cees de boot er tussen. He, he, we liggen voor de laatste dagen prima. Ja, natuurlijk lagen we liever aan de overkant. Zeker met de verwachtte wind die uit het noorden zal komen. Maar, je kunt niet altijd geluk hebben. Een aantal van onze vrienden zien we ook al liggen. De komende week is het flink aan poten. De zeilen moeten er af en de boot moet helemaal opgeruimd en schoon gemaakt worden. Als de wind is afgenomen, laten we snel de zeilen zakken.
Ik bel een taxi die de zeilen naar de zeilmaker zal brengen. Ik fiets er alvast snel heen. Cees wacht op de taxi om de zeilen in te laden en fiets daarna ook snel naar de zeilmaker. Ik ben er als eerste, dus kan de chauffeur mooi betalen. Cees is er inmiddels ook en bespreekt e.e.a. met de zeilmaker. We doen nog inkopen voor een aantal dagen. Er wordt door ons beide flink geruimd en gepoetst.
Dit is niet het leukste van de tijd dat we aan boord zijn. Daarom zorgen we dat we vanaf een uurtje of 6 klaar zijn om met vrienden een glaasje en een hapje te doen. Ook maken we tijd om af en toe een wandeling te maken.
We zitten helemaal op schema. Maandag 10 oktober gaan we uit het water. Tussen de wind vlagen door lukt het ons de “put” in te varen. De mannen doen hun uiterste best om alles zeer zorgvuldig uit te voeren. Na het schoonspuiten van de onderkant, zien we dat de boot er prima uitziet. Dat scheelt een heleboel extra werk en minder antifouling volgend jaar. We krijgen weer een uitstekende plek waar de boot de komende winter zal staan.
We staan heel ruim, zodat we heel gemakkelijk een ladder kunnen gebruiken om de romp in de was te zetten. Het is altijd een beetje improviseren als je op de kant staat. We hebben wel stroom en water, maar natuurlijk geen sanitaire voorzieningen. Dinsdag is Marijke jarig. Cees gaat al vroeg naar het dorp om een heleboel lekkernijen te halen. En die hebben ze hier in maten en soorten. We hebben eigenlijk geen tijd om uitgebreid koffie te drinken met vrienden enzo. Marijke zit een groot gedeelte van de dag met de telefoon in de hand. Heel erg lief van iedereen. De kleine gebakjes delen we uit aan degene die langskomen en aan de mensen rondom ons. Tussen al het werk door is het toch nog een hele leuke dag, s’Avonds laten we ons verwennen in het restaurant op de haven.
Woensdag en donderdag wordt de hele boot in de was gezet. Sjonge, sjonge, wat een klus. Maar wat zijn we trots op onszelf, dat het allemaal is gelukt. Het scheelt heel veel werk het komende voorjaar. Woensdag wandelen we naar het dorp om nog een keertje te eten bij Woody’s. We waren al lang niet meer hier geweest. Het is echt een ongezellige tent, maar de man is zo aardig. Uiteindelijk hebben verrassend lekker gegeten.
Donderdagavond worden we voor een laatste borrel uitgenodigd bij Heike en Dieter. Wat gezellig, als verrassing komen er nog een aantal vrienden om afscheid te vieren.
Het zit er weer op. Vrijdag worden we rond een uur naar de Ferry gebracht om naar Kos te varen en vervolgens op het vliegtuig te stappen naar Rotterdam. Wij kijken terug op een heel erg fijn seizoen op Le Clapotis. En zien uit naar volgend jaar.
Palionisos baai, Kalymnos, 21 september, Pothia, Kalymnos 22 t/m 24 september Scala, Patmos, 25 t/m 29 september 2023.
We gaan aan ons, waarschijnlijk laatste tripje beginnen. We hebben mooie wind om naar de Palionisos baai te zeilen. Ik heb twee dagen geleden al een boei geserveerd bij Ilias restauarant. Zij hebben rode boeien, zijn collega aan de andere kant witte. Als we om een uurtje of twee de baai invaren, zien we dat er zeker een aantal boeien vrij zijn. We pikken er maar gewoon een op. Later zien we dat onze Duitse buurman voor ons, aan een boei ( onze gereserveerde) zit met een klein wit boeitje er aan. Die is dus maar gewoon gaan liggen. S’ avonds gaan ze ook nog eten bij een ander restaurant, gewoon een plaat voor hun hoofd. Wij liggen heerlijk in het zonnetje te genieten van deze prachtige baai en de binnenlopende boten. Er is voor een grote charter boot geen boei meer vrij. Ze ( Duitsers) proberen te ankeren, wat heel lastig is hier. Uiteindelijk lukt het hun. Ze komen langsvaren, de dinghy zit vol met dames, die de grootste lol hebben. Ik roep naar ze, “Lady’s night” we zien jullie zo bij Ilias.Nog tien rondjes zwemmen rond de boot en een heerlijke douche. Christof komt ons weer ophalen met zijn bootje om gezellig te eten boven. Vanaf het balkon wordt er naar ons gezwaaid. Geen iedee wie het zijn, het is al bijna donker. Als we boven komen zien we tot onze verbazing dat het Engelse vrienden zijn, Christiana en Simon, ze zijn klaar met eten. Ze nemen hun karaf wijn mee naar onze tafel en schuiven aan. Super gezellig. Ze hadden ons al binnen zien lopen in de baai. Als wij aan ons hoofdgerecht beginnen, gaan ze terug naar hun boot. De Duitsers zijn inderdaad met 8 “man” ook in het restaurant. Nomiki heeft weer heerlijk gekookt en wij genieten er van. Christof brengt ons terug naar de boot. Ik ga nog even langs bij de Duitse tafel, wat een gezellige enthousiaste mensen. Ik was even vergeten dat Christof en Cees zaten te wachten op mij. Sorry!!! Het is inmiddels pikke donker. We nemen nog een afzakkertje in de kuip onder een prachtige sterrenhemel.
De andere ochtend zijn we op tijd op, om naar Pothia te varen. We boffen, we kunnen met alleen het voorzeiltje heerlijk voor de wind zeilen. Het gaat als een tierelier. Met wind tussen de 6 en 22 knopen, lopen we meer dan 5 knopen. Er zijn nog maar weinig schepen onderweg. Ook de trippers moeten nog uit Kos komen. Lekker hoor, we liggen iets over elf uur al aan de kade. Wat verbaast ons, Yanis is weer als van ouds de havenmeester voor de municipal. Blijkbaar werkte het niet met de nieuwe mensen. We zullen hier wel weer een aantal dagen blijven. Ik reserveer maar meteen voor twee bij Stukas taverna. Later krijgen we een bericht je van F&I dat ze gisteren niet bij Stoukas waren, dus ze komen straks. Ook weer gezellig, reserveren we gewoon weer twee erbij. Na de borrel bij ons aan boord en eten bij Stoukas, wandelen we gevieren weer naar Spiritos. We doen deze man echt een plezier om weer een ouzotje te drinken. De fles wordt voor het gemak maar op tafel gezet. We maken het niet te laat en nemen afscheid van iedereen. De temperatuur is inmiddels weer erg opgelopen. Overdag minsten 37 graden, de nachten koelen niet af onder de 30 graden. Het is even doorbikkelen. We maken niet al te lange wandelingetjes, maar wel elke dag.
Als wij zaterdag rond zeven uur aan een aperitiefje zitten, komt er een Duits stel langs. Zij liggen ook in onze Marina in Lakki en herkennen onze boot vanwege de naam. Ok leuk, kom maar aan boord. En zo zitten we heel gezellig onverwachts met Ingrid en Gert. Om negen uur zeg ik voorzichtig dat wij nog moeten eten. We nemen afscheid en zien elkaar weer wel in de Marina. Op zaterdagavond is het altijd druk met vele lokalen. Er staan in Kalymnos verkiezingen voor de deur. Kalymnos heeft ook een soort provinciehuis en dus meer taken. Er staan vanavond een aantal tentjes waar verschillende lijsttrekkers worden gepromoot. Het gaat er heel rustig aan toe.
Wij hadden bedacht om Pizza te eten (ik vergeet steeds de naam). Het laatste tafeltje wordt voor ons gedekt. Nadat we onze halve liter wijn bijna op hebben, komen de Pizza’s. Wat een joekels. Ze zijn verrukkelijk, maar veel te groot. We krijgen een doggybag en nemen de Pizza’s mee. Ja, zullen we nog even naar onze grote vriend Spiros gaan? Hij is zo blij verrast. Er zijn deze avond een aantal tafeltjes bezet met lokalen. We worden voorgesteld aan een goede vriend van hem, die zo wat zijn hele levensverhaal verteld. Intussen steekt Spiros de bbq aan, hij wil nog octopus grillen voor ons.
We komen er niet onderuit een stukje te proeven, de rest wordt verdeeld onder de andere gasten. Later worden er ook nog souflakies gegrild. Hij wil zo graag weer een cadeautje geven. Hij biedt mij een mand aan waar ik aan boord mijn fruit en groeten in hangen. Heel lief, maar ik weet niet waar ik het allemaal laten moet. Om half twee nemen we afscheid en proberen weer bij de boot te komen. Het was een hele bijzondere gezellige avond met ietsje te veel ….. Zondagavond eten we nog voor de laatste keer van dit seizoen bij Stoukas. We worden erg verwend met verschillende voorgerechtjes en de wijn is gratis. We zijn een van de laatste. Met mama Poppi, Maria en Vaselis zitten we nog gezellig na te kletsen. Het restaurant staat te koop. Heel misschien wil een neef het overnemen. We zullen van de winter wel te horen krijgen hoe een en ander gaat verlopen. Het was weer super om met deze familie samen te zijn.
Maandag zetten we koers naar Patmos. Het wordt een bijna motor dag. We willen graag wat naar het noorden, zodat we met noorden wind altijd weer gemakkelijk terug kunnen naar Lakki. We zijn lekker op tijd als we aankomen in de baai van Scala. We zoeken een mooi plekje tussen twee schepen. Perfect, dicht bij het havenkantoortje. De dames daar zijn altijd zo vriendelijk. Ze herkennen ons meteen en komen een praatje maken. Vanavond eten we aan boord, we hadden nog veel in de koelkast. Ook hier maken we mooie wandelingen en flaneren in het stadje.
Soms is het heel druk aan de kade, vooral charterboten. We tellen een avond 53 boten. Dit is echt ongekend veel. Met het ankeren gaat het ook niet altijd goed. Wij gaan nog niet weg, dus maken ons niet te druk.
Plots zien we de Harmony, vrienden uit de haven, aankomen. Ze komen gezellig naast ons liggen. We reserveren voor vier voor de avond bij het restaurant boven de supermarkt. Heel gezellig en erg lekker. Na twee dagen vertrekt de Harmony. Omdat er de volgende week iets te harde wind komt om lekker naar de haven te varen, mailen we de haven dat we zaterdag 30 september al komen. We gaan ook maar niet meer naar Lipsi, we liggen hier zo gezellig. Dan schiet ons te binnen dat we Sophia misschien maar eens moesten gaan opzoeken. We weten waar ze ongeveer zou moeten wonen. Onderweg vragen we aan vijf verschillende mensen of ze Sophia kennen. Helaas, niet een. We hebben al drie kwartier gelopen en geklommen. We geven het maar op en gaan terug. Dan zien we voor een huis nog een mannetje staan. En laat die nou precies weten wie we bedoelen. Hij wijst naar zijn oog, kan niet missen. Hij legt ons uit hoe we moeten lopen. Het eerst stuk hadden we al gehad. Enfin, we vinden haar met een aantal Franse mensen op de jeu de boule baan.
Ze is blij verrast en we worden aan iedereen voorgesteld. Nee, wij spelen geen potje mee. We maken wat foto’s en drinken een glaasje water. Helaas weten we nu nog steeds niet waar ze woont, dat is nog 15 minuten verder de berg op. Misschien iets voor volgend jaar, Haha. We wandelen weer terug en genieten van het prachtige uitzicht. De laatste avond eten we bij een zeer speciaal lokaal visretaurantje. Het zit daar altijd bom vol met vooral veel buitenlanders die hier een huis hebben. We maken het vanavond niet te laat, want morgen loopt de wekker om 7 uur af.
Lakki, Leros Marina, 4 t/m 20 september 2023.
Na een super paar dagen in Lipsi, zijn we vertrokken naar de haven. We zijn niet de enige die dit hebben bedacht. Natuurlijk hebben we de haven een paar dagen geleden geïnformeerd, dat we weer naar de oogarts moeten en dus een plekje willen aan onze favoriete steiger. We zijn wel erg optijd vanwege de aangekondigde meltemi. En dan zoekt iedereen weer een veilige haven. Als we bij de haven ingang liggen te wachten, probeert nog een boot voor te dringen, helaas geen plek voor deze boot. De marinero vertelt dat de haven vol is. En weer liggen wij op een uitstekende plek, de laatste op onze favoriete steiger D. Het is echt een gekkenhuis voor de Marinero’s om iedereen met een contract een plekje te geven. Er wordt weer veel geborreld en samen gegeten.
Iedere dag trekken we de wandelschoenen aan voor een wandeling of lopend boodschappen te halen.
Omdat we er nu toch zijn, worden er allerlei klusjes gedaan. Met behulp van Mario wordt er een nieuw overdrukventiel geplaatst bij de boiler. Dit is echt geen gemakkelijk klus, je kunt er bijna niet bij. En in de avond ‘n drankje.
Maar……..het is gelukt en we horen de pomp niet meer aanslaan. We halen onze laatste ooginjectie in het hospital. We maken kennis met Sophia, een Franse dame die een gedeelte van het jaar op Patmos woont. Onze oogarts zit nl. op vrijdag op dit eiland. Helaas moet ze voor de injectie ook naar Leros. Ze logeert dan een nacht in een hotel en gaat de volgende dag weer met de Ferry terug. Als we in Patmos zijn moeten we maar een keertje langskomen. Iedereen kent Sophia van de Farm. Wie weet?
Wij hadden vanuit Nederland een nieuwe marifoon meegenomen. Omdat de gps kapot is hebben we geen gps op de marifoon. Dat wil zeggen als we de noodknop moeten gebruiken geeft hij geen positie aan en ook niet om welke boot het gaat. Dit is geen veilig gevoel. Dus, een simpele marifoon, die dit allemaal weer wel heeft. Met behulp van weer een andere lieve vriend, hij is excellent op dit gebied, wordt de marifoon geïnstalleerd. Eigenlijk voor hem een fluitje van een cent. Nou hij er toch is, heeft hij ook een nieuw stekkertje voor ons oventje(25 jaar oud). Wat zijn wij weer blij en we belonen hem natuurlijk op gepaste wijze . “Voor niks gaat de zon op”.
En het blijft maar waaien, warm en droog. De plaats waar de boten op de kant staan is niet van beton of asfalt . Een paar keer per dag rijdt er een auto met een watertank op de aanhanger rond om alles nat te houden tegen het stuiven.
We zouden onderhand weer eens moeten wassen. Ik heb een hekel aan de droger, kreukt alles zo. Het waait veel te hard om de was op de boot te drogen. Cees spant wat lijnen onder de bimimi zodat de wind er niet bij kan. Binnen een paar uurtjes hebben twee flinke wassen gedaan. Het droogt super.
Ons seizoen begint langzaam af te lopen. We willen natuurlijk nog graag een leuk tripje maken. Ina en Frank, uit Kalymnos, zouden het ook gezellig vinden als we elkaar nog een keertje kunnen zien. Als de wind wat is bedaard en alle afspraakjes zijn gemaakt maken we een plannetje.
Port Augusto, Arki woensdag 30 augustus. Lipsi, haven, 31 augustus t/m zondag 3 september 2023
We vertrekken woensdag lekker op tijd. Er staat heel weinig zuid- westen wind. Niet echt super om zuid te varen. De motor staat dan ook de meeste tijd aan. Omdat we de vorige keer plots in Arki weg moesten, proberen we nog een keer Arki aan te doen. We zijn op tijd en hebben weer mazzel. We kunnen nog net tussen twee grote schepen aanmeren. We worden super gezellig ontvangen door onze beider buren. De accu’s zijn prima opgeladen, dus we kunnen lekker relaxen. We wandelen naar het strandje en zwemmen in het heerlijke schonen water. Eten doen we vanavond aan boord. Marijke had voor de zekerheid al een maaltijd klaargemaakt. Als wij een ouzotje nemen, vertrekken de bemanning en gasten van een Duitse charterboot naar de wal. Hoe egoïstisch kun je zijn, ze zetten eerst nog wel het aggregaat aan. Zij rust en wij in de herrrie. Na anderhalf uur gaat het automatisch uit. We bekijken nog even de weerberichten en komen tot de conclusie, dat we morgen niet gaan ankeren maar proberen een plekje te hebben aan de kade in Lipsi. We worden de andere ochtend gewekt om half acht, door het zelfde aggregaat. We staan ook maar op en maken ons klaar om de paar mijlen naar Lipsi te varen. Soms is de tijd van aankomst het best rond tien uur, dan zijn de eerste weer weg. Wij varen om kwart over tien de haven binnen en zien tot onze verbazing, dat er plenty plaats is. En zo blijft het ook.
De volgende dag is het een ander verhaal, de een na de ander komt binnen. Dit is ook de reden dat wij er voor kiezen om niet op anker te gaan. Er komt de komende dagen weer een flinke wind uit noord, tussen 25 en 30 knopen. Cees is nieuwsgierig en gaat een flinke wandeling maken. Hij wil weten hoe de ankerplaats, ZO Lipsi, waar wij nog nooit geweest zijn, er uit ziet en hoever het wandelen is naar de stad.
Vrijdag avond krijgt Marijke symptomen van een blaasontsteking. Zaterdag ochtend maar meteen naar de farmacie, die ons doorstuurt naar de dokterspost. We zijn zeer verrast van deze prachtige e.a.b.o. post. Daar kan het hospitaal in Leros jaloers om zijn. Na een klein onderzoekje en een vriendelijk gesprek met een arts, halen we een antibiotica kuur op bij de farmacie. We betalen alleen de medicijnen, de arts is gratis. Na een pil zijn de klachten eigenlijk al weer helemaal weg, maar ik ben niet super fit.
En zoals verwacht, komt er harde wind. Het is weer een gedoe met anker over anker bij het aanmeren. Gelukkig blijven wij ook deze keer weer gespaard van de ellend.
Het is weer heel gezellig hier, met veel bekende maken we een praatje. Terwijl ik me stort op de verhalen voor de website, maakt Cees een flinke wandeling. Zo zijn de taken weer mooi verdeeld, Cees kan e.e.a. straks plaatsen.
We hebben ook weer een spannend weekend Formule 1 in Monza Italië. Terwijl Saintz van Ferrari de eerst startplaats bereikt in de kwalificatie, is het toch weer Max die als eerste over de streep komt. Na een ouzo aan boord te hebben gedronken, eten we bij Manolis. We worden meer dan hartelijk ontvangen. We hebben een mooi gereserveerd tafeltje. We bestellen onze favorieten van dit restaurant, salade met geitenkaas en peren, mosselen in ouzosaus en gegrilde baby calamaris. De buren aan de kreeft.
En wat was het weer heerlijk? Naast ons komen twee Italiaanse dames zitten en we raken aan de praat. Daarnaast komt een stel uit Portugal. Het wordt een druk heen en weer gepraat. Na dat iedereen z’n eten op heeft, schuiven we wat dichter bij elkaar. We bestellen nog een karaf wijn en schenken ieder zijn glas nog eens vol. We hebben zo’n gezellige conversatie met elkaar dat we de tijd een beetje vergeten. Of komt het door de ouzotjes die we nog krijgen van het huis. Even na twaalf nemen we afscheid en wandelen rustig terug naar de boot.
Wat hebben we een gezellige avond gehad, een met een gouden randje.
Het zit er weer op voor dit seizoen in Lipsi. Na een korte nacht, halen we rond half tien het anker op. Altijd spannend, ligt er iemand overheen. Alles verloopt weer prima en we zetten het voorzeil om onze tocht naar onze thuishaven, Leros Marina te zeilen. Er staat een mooie noordenwind van 10 tot 18 knopen. We hebben het hele stuk de motor niet aangehad. Om kwart voor een varen de we baai in. We ruimen op en hangen de stootwillen klaar. Vlak voor de haven roep ik de marinero op. Het schijnt erg druk te zijn, iets voor half twee komt hij ons ophalen. En zo liggen we binnen 10 minuten op het laatste plekje van onze favoriete D steiger. We worden hartelijk ontvangen door verschillende vrienden die al van onze komst wisten. Altijd weer een soort van thuiskomen.
Ormos Marathokambos, Samos, 13 t/m 29 augustus 2023.
Cees duikt in zijn archief om het telefoonnummer te zoeken van de uitbater van de Marina. Hij zal zorgen dat wij een plekje in de Marina hebben en er zo snel mogelijk nieuwe accu’s zijn. De zelfde dag komt hij hoogst persoonlijk langs om e.e.a. door te nemen. Helaas zijn de accu’s die wij willen niet op voorraad en moeten uit Athene komen. Morgen is het Maria Hemelvaart, alles is een paar dagen gesloten. We wachten af. Gelukkig hebben we wel walstroom en water. Helaas een ijskast en de waterkranen die niet werken. Die worden gevoed door de accu’s en omvormer. Met kannetjes water en iedere dag een zak ijsblokjes komen we een heel eind. De fles Italiaanse bubbels van de oogarts, hebben we samen met D&J genuttigd. Het was echt een hele lekkere. We eten gezamenlijk bij Trata, altijd prijs kwaliteit fantastisch. Een vriendin van D schuift ook nog even aan om een glaasje wijn met ons te drinken. Heerlijk genieten hier onder de bomen waar kalabassen inhangen.
Helaas is het erg stil omtrent de accu’s, we wachten inmiddels al weer 4 dagen. We trekken de wandelschoenen aan en lopen naar het volgende plaatsje. Eigenlijk is het veel te warm, maar ja je moet toch bewegen. We kopen wat fruit en koelwater en wandelen weer terug. We maken wat foto’s van de omgeving en de haven.
Zo, toch maar mooi meer dan 10.000 stappen. Matty, die hier een jaarplek hebben, komt met een van haar hondjes even aan boord. Eerst het hondje, ik houd het vast. Maar voordat ze zelf aan boord kan stappen, glipt het hondje over de boot zo in het water. Gelukkig had ik de lijn nog vast, zodat we hem uit het water kunnen tillen. Pff, wat een paniek voor Matty. Er komt meteen een marinero op het het gegil af. Beter idee om maar straks bij hun aan boord een glaasje te drinken. Ik zeg, we komen een uurtje, het worden er dik twee. Gezelligheid kent geen tijd.Een paar keer per week is er bij een van de restaurantjes live muziek. Met een aantal bekende, die hier wonen en J&D , genieten we aan de ronde tafel van een heerlijke maaltijd.
De muziek is zeer professioneel. Een groep jonge dames dansen samen, voor mij veel te moeilijk, traditioneel. Tot in de kleine uurtjes vermaken wij ons allen uitstekend. Donderdag ochtend krijgen we van Aris bericht, dat de accu’s s’avonds zullen worden gebracht en vrijdag ochtend worden gemonteerd. Cees fiets nog even naar Kambos om een zak ijsblokjes, de supermarkt hier is uitverkocht. Helaas s’avonds geen accu’s. Ondertussen is Marijke het wel zat zonder accu’s . Vrijdag ochtend probeert Cees een paar keer Aris te bellen, helaas hij neemt niet op. Wow, na een uurtje belt hij zelf, om een uurtje of vier ben ik er. En rond de afgesproken tijd zien we zijn zijn auto onze kant opkomen. Er worden drie accu’s aan boord gebracht. Voor de zekerheid kijkt Cees nog even goed of het de juiste zijn. Wel potverdikke, weer drie startaccu’s. Neem ze maar weer mee terug. Ik voer even een stukje theater op, waarop hij zegt dat hij morgen alsnog een noodvoorziening komt aanleggen. Cees haalt nog een hele grote zak ijs bij het hotel. Zo lief!! En zaterdag ochtend hebben we weer een werkende ijskast en kranen. Wat een genot. Bij de supermarkt hadden ze al een paar zakken ijs speciaal voor ons achtergehouden. Vandaag even niet, morgen komen we weer. Cees gaat s’morgens weer op pad om vijgen te scoren. Het lijkt dit jaar allemaal een beetje laat, maar ze zijn weer heerlijk.
De temperatuur loopt op dit moment ook weer lekker op, pfff uit de zon zo’n 35 graden. Dit weerhoudt ons niet om maandag de wandelschoenen aan te trekken voor een flinke wandeling. Op de telefoon zet Cees een route uit. Het is soms pittig, maar wel de moeite waard. We kiezen voor een route om een zoetwaterbekken.
Onderweg komen we langs een huisje waar de bewoner net komt aanrijden. Een hele vriendelijke meneer die goed Engels spreekt. Als we even wachten zal hij wat fruit voor ons plukken. Met twee volle handen vijgen zetten wij onze wandeling voort.
Na zo’n dikke twee en een half uur, 14.000 stappen, iets minder dan 10 kilometer, komen we terug bij de boot.
Later drinken Matty en Ron bij ons een drankje. Wat is het weer gezellig. Bij Dimitri’s laten we ons af en toe verwennen met een heerlijke salade en pizza ansjovis, hmmmmm. De tafelgrill staat ook regelmatig aan om een visje of een stukje vlees te grillen. Het ontbreekt ons hier aan niks. Ondanks de warmte kunnen we het s’nachts goed koel houden met alle ramen open. Overdag gaan we af en toe onder een koude sproeier en nemen een duik in zee. Wat hebben we toch een vervelend leventje, o,o.
En nog steeds geen accu’s. Het blijkt dat in Athene augustus de vakantiemaand is, we zullen geduld moeten hebben. We maken om de dag een flinke wandeling, zo mooi hier. Cees fiets tussendoor ook nog naar Kambos voor de ijsblokjes, ouzo zonder ijs is niet lekker. Regelmatig is er aan de kade live music, wij genieten er aan boord van mee.
We hebben een geweldig weekend Formule 1. We kijken op de tv, via Viaplay, naar de geweldige spannende kwalificaties met veel regen in Zandvoort.
Zondag maken we eerst nog een wandeling voor de start.
Wat een geweldige sfeer creëren de toeschouwers, ondanks de harde regen, onder begeleiding van André Rieu, die ook nog het volkslied ten gehore brengt. Kippenvel. We hebben zitten te genieten van de overwinning van Max en strijd tussen de coureurs. We eten s’ avonds bij ons favoriete restaurant gegrilde wilde kalamaris, de beste in de regio. Op de boot kijken we nog naar de geweldige prestaties van onze vrouwelijke atleten op de wereldkampioenschappen van de 4×4 estafette . GOUD!!!
Maandag wachten we af of er nog nieuws komt omtrent de accu’s. Inmiddels ruim twee weken. Dinsdag de 29st, trekt Marijke de stoute schoenen aan om Aris maar weer eens te bellen. Als ik zeg wie ik ben, zegt hij meteen dat de accu’s er zijn en kom ze rond 3 uur brengen. Nou, dat is wel,toevallig. Enfin, we blijven positief. Eerst nog een mooie wandeling van ruim 6 km maken. De fruithap voor de middag plukken we onderweg van de vijgenbomen. Wat is het toch genieten, maar 17 dagen is ruim genoeg. Even voor vieren komt de truc van Aris de steiger op rijden. Hij zit met een brede glimlach op zijn gezicht achter het stuur. Binnen een uurtje hebben Cees en hij de accu’s aangesloten en vastgezet. Wat zijn we er blij mee. Nu nog even onderhandelen over het havengeld. We betalen hier echt niet de hoofdprijs, maar 17 dagen extra omdat de accu’s te laat zijn besteld, is een beetje zuur. Ik stel voor om 10 dagen te betalen. Na veel gereken en moeilijk kijken, krijg ik toch mijn zin. Uiteindelijk zijn we hier totaal nog minder kwijt dan dat we ze in Leros hadden laten vervangen. Hij blij en wij blij. We doen nog snel wat inkoopjes, want morgen gaan we echt weer weg. Waar we terecht komen zien we wel, maar we gaan weer richting Leros. Ook hier op de kade komen er wel wat toeristen een kijkje nemen. Zo worden we in het (beetje gebrekkig)Nederlands aangesproken door een Turk. Grappig, dit verwacht je hier niet. Hij verteld honderd uit over zijn tijd in Nederland en dat hij ook een bootje wil. Aardig stel. We eten onze laatste maaltijd weer bij Dimitri’s en nemen afscheid voor dit seizoen.
Leros Marina, Lakki, 9 t/m 11 augustus. Porto Agusto, Arki, 12 augustus 2023.
Onderweg berichten we de Marina dat we er aan komen. Sorry, normaal berichten we 1 of 2 dagen voor aankomst. Rond twaalf uur liggen we voor de haveningang te wachten op de marinero. Onderweg waren we al van ver, bijna ingelopen door een boot, die flink hard aan het moteren was. Als wij dus liggen te wachten probeerde hij voor ons te gaan liggen. De marinero ziet dit en vaart er meteen op af. Jammer voor deze boot, de haven is vol voor niet ligplaats houders. Soms heb je van die brutaaltjes. Enfin, wij liggen weer op onze favoriete plekje. Mazzelaars zijn we . In de loop van de dag komen er steeds meer boten binnenlopen. Er staat nog steeds een harde noordenwind. We hebben een paar hele gezellige dagen met vrienden, die net als wij ook kiezen voor wat meer comfort in de Marina. We maken van de gelegenheid gebruik om een was te draaien en de boot van binnen en buiten spic en span te maken. We eten weer verse vis aan boord. Ook de geep op de tafelgril smaakt heerlijk.
We hebben af en toe na een tocht wat zoetwater naast de motor staan. Cees gaat nog eens op onderzoek uit. De hele achter cabine wordt leeg gehaald, en dat is bij ons heel veel.Hé, hé, gevonden!!!. De aansluiting van de boiler druppelt. Samen met vriend Dieter, die hier zijn vader van 87 aan boord heeft, wordt een en ander vervangen. En zo word je van de straat gehouden.
We hebben nog wat contact met Doret en Jaap. Al hoewel er noordenwind blijft staan, kiezen we er voor om toch richting Samos te varen. Zij vanuit Lipsi-zuid, wij vanuit Leros, stukje verder weg. We zien elkaar binnenkort bij Ormos Marathokabos. Zaterdag brengt de wind ons tot Arki., zo’n 20 mijlen. We hebben heerlijk gezeild. Gaan we ankeren of zullen we toch even kijken of er misschien nog een plekje is aan de kade van Port Agusto. Bofkonten, die we zijn, we hebben het laatste plekje van de 6 plekken die daar zijn. Er was net een visboot vertrokken. We gooien 20 mtr. ankerketting en met hulp aan de kant, liggen we superieur. Zo leuk om hier weer eens te liggen.
Even later komen twee super speedboten aanvaren. Omdat die geen diepgang hebben kunnen ze mooie naast ons liggen. Samen zijn ze met een mannetje, vrouwetje of 16. Ze vertellen dat ze uit Samos( zo’n 20 mijl) komen , om hier te komen lunchen. Bizar, ze doen daar een half uur over.
Wij maken een wandelingetje om wat leuke foto’s te kunnen maken. Wij reserveren een tafel voor vanavond.
Aan boord nemen we een drankje en genieten van dit leuke plekje. Misschien blijven we nog een extra dagje. De speedboten vertrekken weer nadat ze ons als dank voor het aanmeren aan onze boot, twee speciale biertjes van het eiland Ikaria geven. Na een heerlijke avond met heerlijke wilde calamari en witte wijn, vallen we inslaap. Met de gedachten dat we nog een dagje blijven om een grote wandeling te maken. Helaas. Als Cees s’morgens opstaat controleert hij nog even de accu’s . Dat is schrikken, totaal op nul. Na snel overleg proberen we toch naar Ormos op Samos te zeilen en daar e.e.a. op te lossen.
Leros Marina, Lakki, Leros, 3 augustus. Pserimos, Plati baai, 4 en 5 augustus. Leros, Xerokampos baai, 6 augustus. Lipsi, Lera-baai, 7 en 8 augustus.
We waren iets voor achten s’ morgens in het ziekenhuis. We zaten nog niet, of de oogarts kwam al met de verdovingsdruppels. Om tien over acht was ik klaar en Cees kreeg zijn injectie. Tien voor half negen zaten we weer op de fiets om druppels te halen bij de apotheek. Het ging vandaag weer super goed. We boffen, we kunnen rond 6 uur al komen voor de controle. Zoals verwacht, weer zeer tevreden. Voordat we gaan afrekenen worden we weer verrast met een fles bubbels en een grote pot biologische marmelade van het eiland. Wat een verwennerij. We doen nog snel wat inkopen om voor een aantal dagen op anker te gaan. We berichten Jaap en Doret dat wij vrijdag al kunnen vertrekken. We spreken af dat we elkaar treffen in de baai bij Pserimos. Redelijk op tijd vertrekken we met een noorden windje richting het zuiden. Hé, heerlijk om weer op het water te zijn en te genieten van de serene rust tijdens het zeilen. Rond twee uur arriveren we, op ook voor ons onbekende plek . Het ziet er prachtig uit.
We laten het anker vallen in 4 meter diep turquoise blauw water. Ik laat het anker altijd vrij vallen. Maar als Cees nog even bezig is om een duivelsklauw aan de ketting te zetten, merkt hij dat de electronisch bediening van het anker niet meer functioneert. De knop om op te halen is kaduuk. De knop om te laten zakken werkt nog wel. Na een beetje knutselen heeft Cees de draden verwisseld en nu druk ik op de down knop om op te halen. Hoe simpel kan het soms zijn. We gaan zo snel mogelijk opzoek naar een nieuwe bediening. Maar voorlopig zijn we gered. Handig hoor zo’n Ceesje. Jaap en Doret liggen een stukje achter ons. Eigenlijk mogen we van de oogarts 5 dagen niet zwemmen, geen water in de ogen. We hebben gelukkig onze snorkel brillen, er komt echt geen water in. We zwemmen in het heerlijke water om een beetje aan onze beweging te werken. Het is een ware “Blue Lagoon”, zonder restaurant aan de kant. Er komen tussen twaalf en vier uur verschillende tripperboten vol met gasten en hele harde muziek, om een half of uurtje te zwemmen.
Daarna is de baai voor ons. D&J komen borrelen bij ons. Wij hadden geen zin om de bijboot te laten zakken. Zij liggen hier al een dag. Het is super gezellig om elkaar op deze plek weer te treffen. Doret haalt hun maaltijd op. En zo zitten we heerlijk van onze gezamenlijke maaltijden te eten. Omdat we het beiden zo naar onze zin hebben blijven we morgen ook nog.
Gisteren hebben we gepland dat we samen naar Xerokampos, Kalymnos zullen varen. De windverwachting is zeer weinig en uit zuid. Niets is minder waar. Nadat we het anker met de gerepareerde bediening uitstekend kunnen ophalen,zetten we koers naar het noorden. Jaap zet zijn halfwinder op. Wij zullen onderweg proberen wat te fotografen en te filmen en Doret maakt enkele foto’s van ons. Wij minderen zeil, zodat we alle tijd hebben om e.a. vast te leggen. Het heeft hele mooie beelden opgeleverd.
In eens begint het te waaien en moeten ze alles uit de kast halen om het zeil binnen te halen. Wij zijn ook net op tijd met reven. Uit het niets hebben we soms meer de 20 knots wind. Soms is het niet leuk meer, we gaan zo schuin. Gelukkig hebben het merendeel van de tocht echt genoten. Als we de baai invaren keert de rust weer. Wij hebben mazzel, er is nog een boeitje vrij. Een hele aardige collega zeiler die al ligt, komt met zijn dinky om mij het lijntje aan te geven. Lekker gemakkelijk, we liggen meteen vast. Cees gaat kijken of de boei wel in orde is. Voor alle veiligheid brengt hij een extra lijn aan het anker blok vast. Zo, we liggen als een huis. Als Jaap en Doret ook liggen, komt Jaap ons ophalen om naar het stadje te gaan. We nemen het busje voor € 1,50 pp. Eerst naar de watersport winkel. Toppie, ze hebben een goeie bediening voor het anker voor een goeie prijs. Zo, dat is ook weer opgelost. Omdat we de komende dagen blijven ankeren, doen we flink wat boodschappen. We nemen het busje weer terug en relaxen en zwemmen daarna. ‘s Avonds eten we aan de kant bij Aloni. Hier eten we naar mijn menig, de aller lekkerste kalamaris . Om de komende dagen een goeie anker plek te hebben om de meltemi op te vangen, kiezen we om te gaan ankeren in Lipsi-zuid. En weer wordt het een hele leuke zeiltocht. Bij aankomst zien we dat we dat alle keus hebben om een mooie plek uit te kiezen. Na twee pogingen liggen we op ons favoriete plekje.
We gaan beide naar het anker kijken, het ligt helemaal ingegraven. Laat die wind maar komen. De volgende dag begint het lekker te poeieren, maar we liggen super. We installeren een ankerwacht op de iPad. Je kunt dan precies zien hoe het schip met zijn ketting beweegt. Wij vertrouwen volledig op het anker.Na een aantal dagen vindt Marijke het welletjes. Pff, nog drie dagen zo liggen en eigenlijk niet van de boot af gaan alleen om te zwemmen is niet leuk. We besluiten om de andere dag anker op te halen en naar onze thuishaven in Lakki te zeilen. J&D blijven. We zullen contact houden over onze verdere plannen. Bij het wegvaren horen we steeds een piep uit de iPad komen. O, o, we hebben de ankerwacht niet uitgezet, wij varen het gebied uit. Ik wil maar zeggen, het werk wel, Haha.
Lakki, Evros Marina, Leros, 15 juli t/m 2 augustus 2023.
Door omstandigheden, zeer variërende wind, telefoon gedoe en oogarts, liggen we hier eigenlijk veel te lang.
Als we 15 juli de haven binnen varen, zien we dat het erg vol ligt.Gelukkig hebben we op tijd ons aangemeld en krijgen we een fantastische plek aan het einde van onze favoriete steiger. We passen er net tussen. Maar net is genoeg. De komende dagen controleert Cees de accu’s regelmatig. Wat blijkt, slechte aansluiting is de oorzaak geweest. Dus we wachten met vervangen nog een jaartje. Omdat er weer veel harde wind wordt verwacht, liggen de vaste “klanten” er ook allemaal. Dat wordt weer gezellig!!!
We hebben ons eerste aperitief bij Christa en Rinaldo. Super verzorgd.
Overdag houden we ons vanwege de extreme warmte rustig. We nemen regelmatig een duik in de zee en een koude douche . We hebben heel wat liters water gedronken. Vaak eten we salade en een heerlijk visje aan boord.
Voor onze broodnodige beweging lopen we regelmatig s’avonds naar het dorp om een hapje te eten. Je zit gewoon op het trottoir aan de waterkant. Het is er gezellig met meest lokalen. Het is een mooi gezicht om de grote Blue Star Ferry binnen te zien komen en te vertrekken. We lopen nog even naar de ijssalon voor een “likkie”
Als we na een avondje uit nog even zitten na te genieten in de kuip, gebeurt er wel iets heel vervelends. Mijn telefoon valt van de bank in de kuip en schiet zo het water in. Pfff, wat een paniek bij Marijke. Gelukkig is het niet de enige telefoon, maar wel de meest gebruikte. We zitten nog een tijdje te bakkeleien hoe we dit moeten gaan oplossen. Hoe komen we zo snel mogelijk aan een nieuwe simkaart enzovoort. We gaan toch maar naar bed en kijken morgen maar. Cees gaat bij H.P langs, hij heeft prima duikuitrusting en vindt het ook leuk om te doen. Sensatie ten top op de steiger als hij naar beneden gaat. Na een paar minuten zien we hem naar boven komen met de telefoon. Hiep, hiep, hoera. Geeft mij in ieder geval een bevredigend gevoel.
Na een tijdje in de zon te hebben gelegen waagt Cees het om hem open te maken en de simkaart er uit te halen. Yes, na een paar uur drogen steken we de kaart in een andere telefoon en hij doet het. Wat een geluk!!! De telefoon zelf kunnen we natuurlijk afschrijven na meer dan twaalf uur in het zoute water te hebben gelegen. Cees is heel druk met zoveel mogelijk terug te halen en op de reserve telefoon te zetten. Al met al missen we alleen wat foto’s van de laatste dagen en een gedeelte WhatsApp’s. Hier kunnen we mee leven. Maar we zijn er nog niet. Als Cees terugkomt van boodschappen halen, zet hij de rugzak op tafel. Deze valt er meteen weer af. Potjandorie, de telefoon zit er ook nog in. En ja hoor, telefoon twee naar de knoppen. Nou wordt het toch tijd om maar eens opzoek te gaan naar een nieuwe telefoon. Binnen vier dagen hebben we weer een nieuwe telefoon. Wat een goeie service, ze hebben ook weer alles van de oude telefoon overgezet. Hé, hé, het waren een paar spannende dagen. Maar met een hele goeie afloop.
Omdat C&R voor 5 weken terug gaan naar Zwitserland geven wij, ook samen met G&G, (wij kennen elkaar al 7 jaar) een hele uitgebreide borrel. Wat was een gezellig feest. Helaas geen foto’s genomen. Als het weer wat minder wind is, gaan we, voor ons de eerste keer, met een aantal bbqen op het strandje van de haven. Iedereen zorgt voor z’n eigen vlees en maakt een salade of zo. Om 8 uur branden er twee cobbs (gas voor de veiligheid)en staan de salades klaar om te sharen. Het wordt een windstille fantastische avond. Zeker voor herhaling vatbaar.
De komende dagen vertrekken er weer boten uit de haven. Helaas, wij moeten nog even blijven. De 6 weken voor de controle bij de oogarts komt er weer aan. Ja, en voor twee dagen vinden wij de moeite niet. Goeie vrienden van ons J&D melden dat ze in Lakki aan de stadskade liggen. We fietser even langs en spreken af om samen te gaan lunchen bij Poppi aan de baai. De andere dag fietsen wij naar de kade en lopen samen naar het restaurantje wat echt idyllisch ligt.
Na een gezellig lunche, fietsen wij weer terug naar onze haven.We spreken af dat we zodra wij kunnen ons zullen aansluiten bij de Adinda om een rondje Kalymnos te doen.Afgelopen maandag hadden weer controle, het ziet er allemaal super goed uit. Wel gaan we natuurlijk door met de injecties. S’Avonds om drie minuten voor twaalf krijgen we van de oogarts een mailtje dat we donderdag om kwart voor acht in het Hospitaal terecht kunnen. Pff, dat is wel,een tegenvaller, we dachten eigenlijk dat we dinsdag al konden. Maar het is niet anders, gaan we zaterdag of, als het heel goed gaat, vrijdag weer de trossen losgooien.
We beginnen alvast wel met de voorbereidingen, zoals een paar wassen draaien.
Pothia, Kalymnos, 1 t/m 5 juli 2023. Haven Mandraki, Kos. 6 t/m 12 juli, Palionisos baai, Kalymnos, 13 en 14 juli 2023.
Na weer een lange tijd in onze thuishaven te zijn geweest, vertrekken we op tijd naar Kalymnos. Er staat niet al te veel wind en ook nog pal van achteren. Niet de fijnst koers om te zeilen. De zeilen wapperen en klapperen. Soms gaat zelfs de motor er bij. Het is heel rustig onderweg, weinig boten zijn aan het verplaatsen. Er wordt nl. weer een flinke meltemi (harde wind uit het noorden) verwacht. We horen van vrienden, die in Pothia aan de kade liggen, dat het helemaal vol ligt. Nou, dat wordt spannend dan. Na een tijdje krijgen we te horen dat er twee schepen zijn vertrokken. Maar wij zien ook dat er een paar schepen heel hard op de motor achter ons aankomen. Eentje gaat een baai in en de andere , een grote tweemaster gaat hard voorbij. Als wij de haven baai invaren zien we het al. Die grote is ons net voor en neemt de laatste plek. We laten de moed niet zakken en varen door naar het centrum. Het lijkt hier ook aardig vol. Dan valt ons oog op een gaatje tussen een motorjacht en een een zeilboot. Met kunst en vliegwerk, er staat behoorlijk veel wind, laten we het anker vallen en schuiven ons er tussen. De Turkse motorboot beschermt zijn yacht goed met stootwillen. En zo liggen we eerste klas. Water en stroom wordt aangelegd. Wij vragen ons af waarom het toch zo druk is. Er liggen wel heel veel schepen met een Turkse vlag. Als ik in mijn agenda kijk, zie ik dat het afgelopen woensdag “offerfeest” was. Dat betekent een groot feest voor de Turken met een aantal extra vrije dagen. Na het weekend zijn de meeste dan ook weer vertrokken en is er overal volop plek. We hebben het fantastisch op deze plek.
De wandelaars lopen net niet meteen langs de boot, we liggen in een bocht. Frank en Ina melden zich ook weer en we gaan een aantal, keren gezellig samen uit eten en ouzo drinken bij Spiros. We hebben een goede indruk achtergelaten bij Spiros. Als we weg gaan krijg ik zelfs een zakje zelfgebranden pinda’s mee. De andere ochtend staat hij voor de boot met zes heerlijke verse eitjes van zijn eigen kippen. Nou, nou, het maakt me wel een beetje verlegen. Tijdens de dagen dat we er liggen is het een waar genot om te zien hoe de tripperboten komen en gaan. Soms wel meer dan honderd gasten aanboord, misschien wel twee honderd.
Ook komt er een paar dagen een groot Turks super motorjacht liggen. Drie gasten aanboord en 10 mensen personeel. We hebben een praatje met de kapitein. Het is een privé yacht wat te koop staat voor ongeveer €60.000000. Wij hebben geen interesse, hahaha.
Donderdag ochtend vertrekken we redelijk optijd, rond 9 uur naar Kos. We hebben een plek aan de kade van Mandraki gereserveerd voor een week. We hebben een heerlijke zeiltocht van bijna vier uurtjes. De marinero heeft het druk, we moeten even wachten voordat we aan de beurt zijn. Er staat een stevig windje. We hebben een mooring gereserveerd en die krijgen we ook. Pff, wel lastig hoor om precies uit de lijnen te blijven, als 4 mooringlijnen naar een punt gaan. Maar Cees is een hele goede schipper en laat zich niet gek maken. Met prima hulp van onze Turkse buurman liggen we uitstekend voor de komende week.
Onze kleindochter komt met vriendinnen een week vakantie vieren. Ze hebben een prima appartement niet ver van de haven. Misschien kunnen we een keertje gaan zeilen.
Het kasteel waar liggen is na de aardbeving in 2018 niet meer open geweest. Nu zijn er weer delen te bezichtigen. We gaan er weer een kijkje nemen en maken wat foto’s.
Terwijl de jeugd zich prima vermaakt met uitstapjes overdag en feesten in de nacht, doen ook wij ons eigen ding. Natuurlijk komen ze gezellig een drankje doen.
Maandag pakken we de fietsen uit en begeven ons onderweg naar de supermarkt. Kos staat bekend als fietseiland, er zijn dan ook best veel fietspaden. Ook wij fietsen op het fietspad als Cees plots voor mijn neus van zijn fiets wordt gereden. Een auto die staat te wachten met zijn voorwielen al een beetje op het fietspad, trekt zonder goed te kijken ineens op. Ik moet zeggen, ze hebben ook best slecht zicht, maar toch. Cees komt via de motorkap ten val. Er is meteen hulp. Gelukkig kan hij zelf omhoog. Het bloed behoorlijk bij zijn oogkas. Terwijl ik alleen maar boos ben op de chauffeuse wordt Cees verzorgd en schoongemaakt. De dames van de auto zijn enorm geschrokken en voelen zich erg schuldig. Ok, ik herpak me en we geven elkaar een knuffel. We zetten de fietsen op slot en stappen in de auto om even naar het ziekenhuis te rijden. Ik mag niet mee naar binnen. Er worden twee hechtingen gezet en klaar is Cees. Nu nog even naar de Farmacie voor een tetanus injectie. Het ziekenhuis hoef je niet te betalen, de prik wordt betaald door de dame. We worden terug gebracht naar onze fietsjes (gelukkig niks kapot)en wisselen telefoonnummers uit. We nemen afscheid en wij drinken een kopje koffie om even bij te komen.
Dan kom je er achter dat hij hier en daar een wondje heeft en een pijnlijke knie. Cees is een bikkel en we gaan gewoon boodschappen doen. Als we terug bij de boot zijn loopt hij ook nog even naar de opticien om zijn bril recht te laten zetten. Wat een mazzel dat er niet meer schade is. Natuurlijk heeft hij best een aantal dagen last en wordt zijn knie dikker en zijn oog blauwer. Jolien komt heel lief even langs om opa te knuffelen.
Helaas zit er een zeiltochtje met z’n allen niet in, er staat veel te veel wind. Woensdag komen de dames afscheid nemen. Ze, (en wij ook)hebben een fantastische week gehad en geven het een 9,5. Wij kunnen nog een extra dagje blijven.
Ik had het ongeval doorgeven aan een aantal mensen. En ook hier gaat de tamtam gewoon door. We worden gebeld door Maria van Stoukas, ze is helemaal insjock . Donderdag zetten we de zeilen om nog een paar dagen in de baai van Palionisos te gaan liggen. De wind staat noord, we kruisen naar de baai. Weer een heerlijke zeiltocht. Wij hadden een boei gereserveerd. Maar tot onze verbazing liggen er maar twee boten. En zo blijft het ook. De wind trekt ook weer flink aan. In het restaurant is het s’avonds ook niet druk.
Als we terug komen en we nog even willen genieten in de kuip, ziet Cees een alarmlampje branden op het bedieningspaneel. Pff, de accu’s zijn bijna leeg. Misschien kapot of zo. Morgen nemen we wel actie. We kunnen wel een nachtje zonder de ijskast aan. S’Morgens laat Cees de motor draaien, de accu’s laden wel op maar als de ijskast aangaat lopen ze natuurlijk weer leeg. Waarschijnlijk zijn we weer aan een set nieuwe toe, deze zijn weer 5 jaar oud. We zien het wel als we overmorgen weer in de haven zijn, geen paniek even zuinig zijn met de electra. Nomiki viert de andere ochtend voor de familie haar naamdag. Wij zijn uitgenodigd. Samen met mama Poppi, Maria een paar nichten en kinderen en Nomiki (werkt bij Stoukas) hebben we een gezellig koffie uurtje.
In de loop van de dag veranderd de baai. Alle boeien van beide restaurants zijn bezet. Een aantal boten proberen te ankeren, sommige lukt het, de meeste vertrekken nog naar elders. Wij zijn blij met ons plekje en nemen nog een duik. We eten s’avonds nog bij Christof en Nomiki. Voorlopig nemen we weer afscheid met een knuffel.
leclapotisblog 